Murdoch kan het innemen van een duidelijke stellingen niet worden ontzegd. Dat is in ieder geval het halve werk. De vraag is of het betaald maken van content de oplossing zal zijn voor zijn gigantische probleem.
Om geld te vragen voor nieuws producten verondersteld dat je antwoord hebt op twee vragen: is er een markt voor (wie en waar) en hoeveel laat ik er voor betalen?
Als het gaat om Internet vrees is dat die markt niet goot is en als hij er is dan is het een niche waarin het hebben van (bepaald) nieuws van directe waarde is. Bij de gedrukte media is het probleem dat simpelweg de markt daar grotendeels verdwijnt.
Wat vragen we er voor. Laten we niet vergeten dat we de prijsmechanismes van Internet nog niet erg bekend zijn (tenzij we constateren met Anderson dat de trend FREE is. Als het gaat om de gedrukte kranten weten we dat we óf een heel specifiek profiel moeten maken voor een smalle groep lezers (en dan veel kunnen vragen) of genoegen moeten nemen met zeer gereduceerde groepen afnemers. Ik ken e situatie van de Amerikaanse markt onvoldoende, maar van de Nederlandse markt weet ik dat in de laatste 20 jaar door kortzichtige voorrang geven aan maximalisering van de korte termijn marges begonnen moet worden de het het herstellen van de juiste marktprijzen. Zowel de advertentie als de abonnee tarieven zullen vroeg of laat moeten worden gehalveerd wil men in staat met voldoende oplage weer passende advertentie tarieven te kunnen vragen bij misschien wel vier keer zo veel adverteerders.
Allemaal scenario's die het uiterste van het leiderschap van de uitgevers gaat vergen. Veel succes Murdoch!

Lucas Vroemen slaat de spijker op z'n kop: cultuur dat is het. De cultuur die bepaalde dat redactie statuten nodig en nuttig zijn, dat redactie principieel niet wilde discussiëren met marketing, verkoop en de uitgever. En domme verkopers die zich niet kunnen verplaatsen in de consequenties van een inhoudelijk en redactioneel concept. Samenvattend: zich als medewerkers van een uitgeverij maar niet kunnen verplaatsen in de belevingswereld van zijn (potentiële) lezers.
Er zal een generatie overheen gaan en we moeten beginnen bij de opleidingen, want daar voor de vooroordelen ingeprent en de studenten gebrainwashed.
Kortom: weggegooid geld. Wederom.

Positief: natuurlijk heeft het geen echte zin om de functie, inclusief de inhoud, van een gedrukte krant op Internet te kopiëren. Goed dat ze nu op zoek gaan naar Internet eigen content en functionaliteit. Echter waarom zou de uitgever, goed in het maken van gedrukte kranten ook goed zijn in informatieve internet producten (met andere kostenstructuren en andere (marketing) wetten? Marketing technisch voegt de positionering van de naam van een gedrukt product niets toe aan een nieuw/ander product op Internet. In tegendeel eigenlijk. Dus het gaat dus feitelijk om het ontwikkelen van nieuwe producten, onder nieuwe namen, voor een ander medium en voor mogelijk een ander profiel gebruikers. We moeten HLN heel veel succes toewensen.

Terug naar de doelgroepen en de verschijnings/distributiemethoden. Wat internet ontegenzeggelijk, in slechts 10 jaar (dus we staan nog maar aan het allereerste begin en het zal onvermijdelijk uiteindelijk resulteren in grote sociale onrust, zoals alle grote maatschappelijke revoluties daarmee zijn geëindigd!) heeft veroorzaakt is het volgende:

1. door de digitalisering gaat het distribueren van informatie nu met de snelheid van het licht over het internet en dus de wereld, en wij consumenten wennen daar heel snel aan, en vinden dat voor veel zaken nu gewoon de norm; geen enkele print product komt ook maar in de buurt; voor sommige producten is dat niet zo erg; voor anderen kan het dodelijk zijn.

2. die snelle distributie van informatie over het net is ook nog eens spot goedkoop. Dat is eigenlijk nog ernstiger, vooral in combinatie met het feit dat ook het produceren van informatie haast niets meer kost of hoeft te kosten. Ja, uiteraard wel tijd van de producent. Terwijl print media nog met toren hoge investeringen en hoge roductiekosten zit opgescheept.

3. dat brengt binnen het bereik van iedere consument dat hij/zij - als hij daar zin in heeft; niet iedereen heeft dat, maar verbazingwekkend veel mensen wel - zijn eigen producent en uitgever kan zijn. Het monopolie van de uitgever die beschikt over geld en middelen is daarmee doorbroken. Overigens een ontwikkeling van groot maatschappelijke betekenis en een stap verder in de democratisering van de samenleving. Een maatschappelijke betekenis die een stuk verder reikt dan de maatschappelijke functie van de (gedrukte) kranten, waar (hoofd)redacties zo graag over opgeven. De consument is nu gewoon minder afhankelijk van goeroes die voor het traditioneel de informatie selecteren, bewerken, filteren, en dat meestal achter de gesloten deuren van de redactie lokalen.

4. Door het internet ligt nu voor iedereen op het net letterlijk een wereld-markt open. En voor noppes, want de filantropische onderneming Google, zorgt voor de distributie van de promotie van onze producten. Wanneer komen de nobelprijzen?

5. Door die combinatie versplinteren de doelgroepen snel in "long-tail" niches. En in het wereld wijde web kunnen die niches al snel groter zijn dat oplages waar print-media gewend zijn mee te rekenen. Kortom zowel de doelgroepen, de productvorm en de wijze van distributie worden alle drie ingrijpend geraakt door de ontwikkelingen van en op het net.

Ik zou als print-uitgever wel rustig willen blijven ademhalen, maar iedereen kan in zo'n situatie hyperventilatie wel begrijpen. Want sommige print-producten zullen deze ontwikkelingen niet (kunnen) overleven, en dat is ook helemaal niet erg, er komt iets veel mooiers voor in de plaats. Maar de huidige uitgevers van de nog te redden print-producten lijken niet erg opgewassen tegen het digitale geweld, anders dan piepen over overheidssteun en het ontkennen. Zelf pogingen van de uitgevers om toch dan maar een rol te spelen in de nieuwe media wereld loopt steeds stuk door enerzijds vooroordelen en anderzijds dat men nooit bereid is geweest om de beste uitgever met zijn beste redacteuren, de beste marketeer, de beste commerciële mensen in te zetten met een vrij opdracht, ook in die gevallen wanneer die nieuwe activiteiten de bestaande activiteiten zou aantasten. Dat gedrag is in het gunstigste geval een vorm van domheid, maar meestal is het vooral een vorm van lafheid, die in de wereld van de banken, beurzen en grote concerns vet werden/worden beloond.

Tenslotte: de business modellen van de oude wereld zijn gekend, tot op drie cijfers achter de komma. De business modellen van het internet nog lang niet. Dat is ook eigelijk binnen die 10 jaar niet te verwachten geweest. Maar dat de modellen worden gevonden en ook stabiel worden staat voor mij vast. Tot die tijd (zal er een generatie overheen gaan?) zal er op het net nog veel mis gaan en ontsporen. De "oude" wereld zou daar moed uit kunnen putten en steeds er op wijzend kunnen zeggen "Zie je wel; blijf nu maar gewoon ademhalen!".

NB.: Overigens beschouw ik e-readers e.d. niet als hoe-dan-ook representatief voor de internet ontwikkelen/nieuwe media. Ik heb mijn grote twijfels. Ik zou de uitgevers adviseren er maar niet te veel aandacht aan te geven; immers "mijn motto" is: "alles wat digitaliseerd kan worden, zal worden gedigitaliseerd; en alles wat digitaal is zal via het internet beschikbaar komen en gevonden worden". En dat geldt zeker voor alles wat in print verschijnt. En of de consument dat in speciaal daarvoor ontwikkelde apparaten zou willen raadplegen betwijfel ik ten zeerste. Wel zal de inhoud geoptimaliseerd worden aan bestaande populaire outlets (zoals iphones ed.), want dat is precies wat er gebeurd als je bij de doelgroep de juiste distrubutie- en publicatievomnen kiest.

Voordat ik daar iets over naar voren wil brengen wel een relativerende opmerking over de koeienwaarheid: als we ons hier beperken tot de effecten van het internet op de media-branche, dan zullen we - zeker in een consumenten omgeving - vooral moeten kijken naar de tijdsbesteding van de consument. Immers als men een tijdschrift leest, zit men niet op internet, als men televisie kijkt, leest men geen krant en als men achter de laptop aan het gamen is, leest men geen boek. En we hebben echt maar 24uur per dag. En die trend van de tijdsbesteding is niet gunstig voor print, eigenlijk al niet vanaf het moment dat radio in ons leven is gekomen. Maar ook televisie lijkt te gaan leiden onder minder beschikbare vrije tijd voor media en het spectaculair gegroeide computer gebruik. Het Centraal Cultureel Planbureau heft dat reeds vanaf de dertiger jaren uitvoerig in kaart gebracht. Dus zelfs als men voor print nog steeds de doelgroep weet te identificeren en de uitgever daarvoor de juiste verschijnings- en distributievorm weet te kiezen, dan nog hebben we te maken met krimpende markten; per definitie. Los van het feit of we vinden dat bepaalde media "out-dated" zullen zijn of zullen gaan worden.
(lees verder volgende commentaar)

Rustig blijven ademhalen is in alle omstanigheden een goed advies. Dus daar kan de discussie niet over gaan. Als het een dooddoener is van een adviseur die zijn in verwarring geraakte klanten wil geruststellen, is dat een goede commerciële opstelling, die redelijk gevaarloos kan worden geuit, omdat de 'oude" wereld (sorry, dat ik hier een wat ongenuanceerde dichotomie op de proppen kom, want natuurlijk is alles veel genuanceerder en inmiddels meer verweven) nog wel lange tijd zal doordraaien op z'n oude routines:
niet alle lezers zeggen hun abonnement onmiddellijk op en een deel waarschijnlijk nooit niet, er kan nog heel veel bezuinigd worden op kostenpatronen uit de oude gouden tijden, men kan altijd nog weer proberen de oude productie- en distributie-methoden te optimaliseren - zeker als men op enig moment gedwongen wordt oude arbeidsverhoudingen en CAO's open te bereken -, de mediabureaus zullen nog heel lang doorgaan de aan hen toevertrouwde budget aan de oude wereld te geven want daar krijgt men 15% en in de internetwereld niet, de politieke elite zal ongetwijfeld wat financiële handjes willen toesteken, en uiteindelijk gaat de crisis wel weer over en stijgen pot-jan-drie de omzetten weer ("zie je wel: rustig blijven ademhalen, dan komt alles goed!"). Dus wat kan mij gebeuren? Dus wat zal ons gebeuren, toch?

Ook "weg met goeroes" is geen discussie waard. Natuurlijk weg ermee. ik heb nooit begrepen waarom het management (ze zijn toch de uitgever!) niet zelf kan bedenken wat zijn doelgroep is en welke informatiebehoefte die hebben. Dat is hun vak! toch? En dan nog je hebt goede en slechte Goeroes; ik kan niet beoordelen of de door Paul ten tonele gevoerde goeroe goed of slecht was, iets zinnigs heeft gezegd, wel goed is geciteerd; naam en reputatie wordt in ieder geval niet genoemd, dus waar moeten we het over hebben? (zie vervolg commentaar)

Op de oude (hoofd)redactionele vleugel van het oude-gebouw van de Volkskrant in de Wibautstraat, staat, zodra je uit de lift, komt nog altijd de tekst: ALLEEN TOEGANG VOOR REDACTEUREN oid
Zouden de journalisten en hoofdredacteuren van De Volkskrant ooit begrijpen dat deze discriminerende tekst is voortgekomen uit dezelfde arrogante houding die hun nu verhinderd ook maar één bruikbaar scenario te ontwikkelen de internet crisis te overwinnen? Het vragen om overheidssubsidie behoord niet tot die scenario's.

Een splijtende analyse die ik maar op één punt wil modereren: als de terecht gevraagde functionaliteit wordt toegevoegd, dan heb je het over een tablet-PC; die bestaan maar zijn (nog) duur. Maar wat de uiteindelijke functionaliteit van een apparaat dat (mobiel) lezen van kranten mogelijk maakt, ook wordt , dan zullen succesvolle producten voor dat apparaat ook worden geoptimaliseerd (bijvoorbeeld voor de advertentie inhoud: filpjes, geluid, interactief) voor de geleverde functionaliteit daarvan. En daarmee zijn die producten dan weer per definitie niet één-op-één vanuit de huidige kranten te produceren.
Dat gaat - als de doorbraak komt - ik twijfel - ook op voor "gewone" boeken voor de e-reader: daar komt bijvoorbeeld geluid en bewegend beeld, alternatieve scenario's bij. Er zal een nieuw genre romans gaan ontstaan, zoals ook toneelstukken, opera's musicals en films zijn ontstaan, Immers de huidige romans zijn ook niets anders dan geoptimaliseerd voor de kunst van het boekdrukken.

De stelling "uw product sluit niet meer aan op de marktbehoeften" is wat te algemeen: welke marktbehoefte van wie? In de tijdsbesteding van consumenten is nog steeds ruimte voor het oppakken, lezen/browsen van kranten. Nu neemt naast internet en televisie de beschikbare tijd voor ouderwets lezen af, maar de bereidheid een krant te lezen is ook afhankelijk van de beschikbaarheid en prijs. Gratis dagbladen pushen het product naar plekken (stations) waar de trein reizende consument even de tijd moet doden. Met de abonnementsprijzen hebben kranten zich in de een concurrende markt, bevolkt met grotendeels niet-onderscheidende producten, redelijk uit de markt geprijsd.
Maar die markt is niet geheel weg. Voor de uitgevers is de kunst nu om de kosten van vorm, inhoud, distributie zo in evenwicht te brengen met de gevraagde prijs dat het lucratief blijft de krant produceren. Daarbij - door de markt krimp - is een shake-out onvermijdelijk.

Waar bijna niemand bij stilstaat is, dat de positie van de dagbladuitgevers natuurlijk fors onder druk staat van de huidige economische crisis, maar dat de neergang door gebrek aan vernieuwend vermogen al lang geleden is ingezet (in schat vanaf de tachtiger jaren toen grote concerns de exploitatie van kleine (van oudsher familie-) ondernemingen overnamen, en massaal titels uit de markt namen.

Maar de economische crisis valt (niet toevallig?) ook samen met de maatschappelijke revolutie die door het succes van internet wordt veroorzaakt. Dat vergroot voor de uitgevers het risico aanzienlijk dat je niet alleen de consument als lezers kwijtraakt, maar ook de adverteerder. Nu in de huidige crisis veel ondernemingen gedwongen (omdat het goedkoper en mogelijk effectiever, maar in ieder geval meer meetbaar, is) naar internet marketing uitwijken, is het risico groot dat veel adverteerders na de crisis niet meer als adverteerders willen terugkeren naar de gedrukte media.